Duurzaamheid. We kunnen en willen er niet meer omheen. De politiek stelt ‘elektrisch’ als nieuwe norm voor de automotive-branche. In 2030 moeten alle nieuwe auto’s zelfs uitstootvrij zijn. Ruim baan dus voor benzineloos rijden.
Aan de overheid zal het niet liggen. Tegenover ‘groen’ rijden staat een vrijstelling van bpm en motorrijtuigenbelasting. Laadpalen schieten als paddenstoelen uit de grond. Ook steeds meer autoproducenten investeren in auto’s op stroom. Binnenkort stappen we allemaal in onze elektrische bolide. Toch?
Toch niet. In ieder geval de komende jaren nog niet. Neem alleen al de aanschafprijs, voor velen voorlopig een (te) hoge drempel. Sommige elektrische auto’s (of EV’s) hebben een lage actieradius. Waar bolides uit het topsegment de 500 kilometer makkelijk halen, hebben andere modellen moeite om een afstand van Amsterdam naar Arnhem af te leggen. Prima voor korte ritten in de stad, maar minder praktisch wanneer je het land moet doorkruisen, laat staan als je in één keer naar je vakantiebestemming in Frankrijk wilt. Dit nog los van de oplaadtijd: aan de laadpaal ben je zo een paar uur verder. Een snellader klaart de klus in een half uur, nog altijd aanzienlijk langer dan de paar minuten die het tanken van benzine kost.
Dus elektrisch rijden heeft toch níét de toekomst? Wel degelijk. De techniek ontwikkelt zich razendsnel. Waar je tien jaar geleden de producenten van elektrische auto’s op één hand kon tellen, bieden nu bijna alle vooraanstaande merken een EV aan, of brengen deze binnenkort op de markt. De prijs van accu’s daalt door een toenemend aanbod. Door slimme productiemethodes laden nieuwe accu’s bovendien sneller op en kunnen ze eenvoudiger gerepareerd worden. De aanschafsubsidie van € 6.000 zal vanaf 2021 ook – letterlijk – een duit in het zakje gaan doen.
Emissieloos rijden is geen uniek kenmerk van EV’s. Ook waterstof blijkt een veelbelovend alternatief voor fossiele brandstof. Tanken gaat in ieder geval net zo snel als bij benzine of diesel. Maar er moet nog veel gebeuren voor we massaal in een waterstofwagen stappen. Toyota en Hyundai hebben als enige een model in Nederland geïntroduceerd. Ons land heeft slechts vier waterstoftankstations. Ook in België is het aantal tankstations zeer beperkt. In Duitsland gaat het sneller; daar opent nog dit jaar de honderdste tanklocatie. Over twee jaar zou het ook in Nederland iets beter moeten zijn; als alles volgens planning verloopt, opent dan het twintigste waterstoftankstation.
Zullen elektrische- en waterstofauto’s samen het straatbeeld bepalen? De automarkt rekent er niet op. Autoproducenten proberen te bepalen welke techniek de toekomst heeft, om vervolgens daarin te investeren. Dit in de overtuiging dat de ene techniek de andere verdringt. Er is producenten dus veel aan gelegen een goede strategische keuze te maken om desinvesteringen tegen te gaan. Volkswagen zet in op elektrisch, terwijl Bosch, ’s werelds grootste auto-onderdelenleverancier, gelooft in waterstof. Tot nu toe lijken de meeste producenten in te zetten op elektrisch, maar de race is nog niet gelopen. De huidige interesse van zowel maatschappij als politiek zorgt in ieder geval voor een ‘boom’ aan ontwikkelingen van allerlei duurzame technieken. Of EV’s uiteindelijk de toekomst hebben, valt te bezien. Tot die tijd kun je wel je voordeel doen met de huidige duurzame regelingen. Want zeg nou zelf, met een elektrische auto maak je indruk.
Al in de prehistorie van de auto waren er EV’s. Eind 19e en begin 20e eeuw genoot de elektrisch aangedreven automobiel grote populariteit, met een reputatie van een verfijnde en comfortabele auto voor de gegoede burger. De ontwikkeling en snelle opkomst van de verbrandingsmotor gooide echter roet in het eten. Ook in de atmosfeer trouwens. Onder meer een grotere actieradius en lage benzineprijzen zorgden ervoor dat de verbrandingsmotor het won van de elektrische. Na jarenlange voorzichtige experimenten wist de groene bolide in de jaren negentig een comeback te maken met de EV1 van GM en de Toyota Prius.
