‘Wie de klant heeft, heeft de toekomst’. Een quote die op de website van Frisia Verzekeringen jarenlang verbonden was aan het introductie-artikel over Koos Bruijn. Inmiddels heeft Koos na 44 jaar afscheid genomen van het bedrijf dat hij ook wel ‘zijn vierde kindje’ noemt.
Begin jaren 70. Zoals vele carrières in die tijd begon ook die van Koos Bruijn tijdens het vervullen van de militaire dienstplicht. Het dagelijkse leven in de kazerne had weinig om het lijf, voor veel soldaten een reden om dan maar een studie op te pakken. “Een tante van me adviseerde me om iets te gaan doen met verzekeringen”, vertelt Koos. “Dat leek me wel een goed idee en zo heb ik mijn diploma Assurantie B gehaald.”
Na een laatste saluut aan het legergroen lonkte voor Koos het studentenleven. “Ik twijfelde tussen economie en rechten. Mijn vader had een eigen bedrijf, dus economie lag voor de hand. Maar ik koos toch voor rechten.” Een studie die uitstekend bleek aan te sluiten op het behaalde assurantiediploma, maar ook nog andere voordelen bood. Koos: “Onder mijn medestudenten ging al snel rond dat ik iets met verzekeringen deed. Ik sloot de ene na de andere polis af. Van fietsen tot contactlenzen.” Wat begon als leuke bijverdienste naast de studiebeurs nam serieuzere vormen aan. “Het werd me steeds duidelijker dat er juist in de assurantiewereld een mooie toekomst voor me was weggelegd. Mijn rechtenstudie heb ik volgehouden tot mijn kandidaats, toen ben ik gestopt omdat ik het te druk kreeg met verzekeringen. Maar de kennis die ik heb opgedaan is me nog vaak van pas gekomen.”
Na een paar jaar Groningen besloot Koos terug te keren naar het westen. Z’n volgende bestemming vond hij in Rotterdam. “Dat was in 1977. Via een vriend van mijn broer kon ik daar aan de slag bij een assurantiekantoor. Uiteindelijk ben ik anderhalf jaar gebleven en in die tijd heb ik ontzettend veel geleerd, met name over het runnen van een kantoor. In Groningen werkte ik nogal hapsnap, echt professioneel was het allemaal niet. Dat was op dat kantoor in Rotterdam echt heel anders. Een nuttige tijd.”
Dat Koos het in Rotterdam prima deed viel ook in het Haagse op. “Begin 1978 benaderde de directie van Frisia Makelaars in Den Haag me met de vraag of ik voor hen wilde komen werken. Frisia Makelaars was begin jaren 20 opgericht door een aantal Friezen die naar Den Haag waren verhuisd en in het onroerend goed waren gegaan.” Het bedrijf was vooral gefocust op stenen, maar er was ook een verzekeringsportefeuille. Koos: “Daar deden ze weinig mee, maar ze zagen wel mogelijkheden. Het leek me een mooie uitdaging en ik besloot de stap te maken."
En dus ging Koos op 17 april 1978 bij Frisia Makelaars aan de slag. “Met het kantoor in Rotterdam had ik de afspraak gemaakt dat ik bij een eventueel vertrek de klanten uit mijn Groningse tijd mocht behouden. Aan die afspraak werd keurig voldaan, dus die portefeuille kon ik meenemen naar Frisia Makelaars.” Mede daardoor was er zoveel werk dat Koos al binnen een maand versterking kreeg. “Een dame voor de binnendienst. Een enorme uitkomst, ze werd al snel mijn steun en toeverlaat en later mijn vrouw. Helaas is ze drie jaar geleden overleden. Naast onze drie kinderen hebben we de zaak altijd als ons vierde kindje gezien.”
Wat betreft zijn Groningse portefeuille bleek Koos overigens een vooruitziende blik te hebben: wat ooit begon met kleine polissen voor studenten bleek een potentiële goudmijn. “Die studenten openden hun eigen advocaten- of notariskantoor of kregen een goede baan in het bedrijfsleven. Zo werden het ook zakelijke klanten en brachten meerdere bedrijven ook hun werknemersverzekeringen en pensioenen bij ons onder.”
Wel zag Koos de markt door de jaren heen veranderen. “Digitalisering heeft absoluut voordelen, maar het is allemaal een stuk afstandelijker geworden. Ik heb altijd veel waarde gehecht aan persoonlijk contact. Ik ging met mijn Golf Diesel het hele land door, reed makkelijk 80.000 kilometer per jaar om mijn klanten thuis of op kantoor te bezoeken. Daar was ook veel waardering voor. Tegenwoordig gaat steeds meer online, maar toch denk ik dat in deze branche het persoonlijke contact altijd belangrijk zal blijven. Zeker in ons segment, particulieren en het mkb. Onze klanten willen als ze bellen geen keuzemenu, maar iemand van vlees en bloed.” Niet de digitalisering, maar het in 2013 ingestelde provisieverbod ziet Koos als de grootste verandering in de branche. “Dat heeft gezorgd voor een gigantische omwenteling, waarmee met name de geldverstrekkers enorm in de kaart zijn gespeeld. Banken kregen daardoor hypotheken op een presenteerblaadje aangeboden, zonder dat ze daar iets voor hoefden te betalen.”
Koos wil bij Frisia Verzekeringen geen grote leemte achter laten. “Ik werk al een jaar of drie naar mijn afscheid toe, de huidige directeuren Arjan en Rik van Eeden en hun team gaan mijn vertrek prima opvangen. Ik denk dat ik een mooie en goed onderhouden portefeuille achterlaat, met trouwe relaties en met nog steeds veel groeipotentie.” Bang om zich te vervelen is Koos niet. “Naast mijn drie kinderen heb ik vijf kleinkinderen, met een zesde op komst bij mijn zoon en schoondochter in Zuid-Afrika. Die hebben een B&B waar ik een paar keer per jaar naartoe ga om te helpen, met dit keer een extra mooi vooruitzicht. Verder doe ik vrijwilligerswerk voor de Hervormde Kerk in Wassenaar, wat ik verder wil uitbreiden.”
